Już ponad miesiąc temu maturzyści opuścili szkolne mury- tym samym w Zielonym Liceum zrobiło się przeraźliwie pusto i smutno. Nie tylko ze względu na brak tylu przyjaciół wokół, ale również przez ciszę na długich przerwach przez cały maj- przyzwyczajenie do słuchania dobrej muzyki między lekcjami dawało się we znaki.
Trzecioklasiści na dobre rozpoczęli najdłuższe wakacje w ich życiu(spędźcie je najlepiej jak potraficie!!!), a my... mierzymy się z szarą rzeczywistością. Kasztany przekwitły, na dworze jest coraz przyjemniej, nasze skóry powoli nabierają przyjemnego, brązowozłotego odcienia, a nasze psychiki krzyczą- buntują się przeciw ślęczeniu nad książkami. Chcielibyśmy wykorzystywać czerwcowe popołudnia zgoła inaczej. Rolki, rower, siłownia, basen, opalanie, cokolwiek, byle nie gonitwa za lepszymi końcoworocznymi ocenami. I te kartkówki i sprawdziany, których niestety jeszcze trochę do wystawienia ocen nas czeka... Dlaczego jest tak, że nauczyciele zazwyczaj zauważają niedobór ocen tak późno, kiedy nawet najambitniejsi wymiękają i nie mają już siły się uczyć? Strasznie ciężko jest to zrozumieć, jednakże myślę, że tego nie zmienimy. Nam, jako uczniom tak zacnej szkoły, jaką jest I Liceum Ogólnokształcące im. Armii Krajowej, pozostaje pogodzić się z tym, pobudzić szare komórki do działania i sukcesywnie pokonać dystans tych najbliższych tygodni, ażeby 27. czerwca podczas odbierania świadectw być z siebie dumnym, a po apelu móc z czystym sumieniem oddać się błogiemu lenistwu podczas dwóch miesięcy cudownych wakacji. I tego nam wszystkim życzę! DAMY RADĘ! Trzymam za Was kciuki. :)
PS WAKACJE, ZNÓW BĘDĄ WAKACJE, WAKACJE BĘDĄ ZNÓW!!! :)
Kasia Rosikoń
